D’Connie hätt villäicht besser op d’Mia oppasse sollen, da wär et net vun der Klunsch gefall. Mee hatt war ofgelenkt. Dem Mia senge Witzercher hunn hatt a seng eege Kandheet zréckgeworf an eng schlecht Ërennerung nees un d’Uewerfläch gelooss. Eng, déi sech gutt an engem däischteren Eck verstoppt hat an déi et sech laang net erkläre konnt. – Huet et sech dowéinst aus Roserei seng Hoer geschnidden? Fir där Erënnerung an dem Ouninumm fir ëmmer lasszeginn? Zesumme mat senger Therapeutin an e puer Petzie geléngt et him elo no an no, déi schlëmm Erfarungen opzeschaffen.
An dësem Roman geet de Jhemp Hoscheit mat Geschéck e schwéiert Theema un. Hie beschreift net nëmme Scholdgefiller, Frëndschafts- a Familljerelatiounen, hien erënnert virun allem och un d’Relevanz, iwwer mental Gesondheet vu Kanner ze schwätzen.
Dieses Buch existiert nur in luxemburgischer Sprache